Chciałabym wyrazić wszystko, co czuję, gdy na ciebie patrzę, myślę o tobie, wspominam wspaniałe chwile i wyobrażam sobie jeszcze wspanialszą przyszłość, ale nie da się tego opisać słowami. Dziękuję za każde spojrzenie, każdy uśmiech, każdy dotyk, za każde czułe słowo, za każdego kwiatka, za wygłupy, spacery, godziny leżenia i nicnierobienia, za to że polubiłam taniec i seriale, za to że sprawiasz, że czuję się piękna i noszę spódniczki i sukienki, za to że dzięki tobie nabrałam odwagi i wiary w siebie, za to że pomagasz mi się odstresować i że mogę wypłakać się na twoim ramieniu, za to że mimo moich wad i słabości nadal mnie kochasz i wytrzymałeś ze mną już dwa lata. Mam nadzieję, że to samo (i jeszcze więcej) będę mogła napisać za co najmniej pół wieku. Kocham cię i jeszcze raz dziękuję za wszystko :*
Z każdą kartką, nie wiem czemu, coraz bardziej zachwyca mnie ta książka, po której myślę trzynastozgłoskowcem :) Pan Tadeusz - Księga XII a – Poprawiny, czyli tuż po koncercie Jankiela Muzyk jakby sam swojej dziwił się piosence, Upuścił drążki z palców, podniósł w górę ręce, Czapka lisia spadła mu z głowy na ramiona, Powiewała poważnie broda podniesiona, Zamilkł… Wtem coś zaczęło wiercić się w barłogu… - A zagrasz ty cwaniaczku to samo na rogu?! To Wojski, który zmęczon przespał koncert cały, Idzie. Potknął się szpetnie, przewrócił cymbały, Jankiel się z przerażeniem destrukcji przygląda, Bo to są zabytkowe cymbały Hammonda, Które zdobył ksiądz Robak, kiedy był na misjach. Prastary ten instrument z napisem „Calisia” Przetrwał Turków, Tatarów, Szwedów i Wandali, A Wojski ledwo podszedł, kopnął i rozwalił. Zabluźnił po łacinie, jak zawsze ze swadą I poszedł w róg komnaty. I w ten róg był zadął. I poniósł się ryk z rogu, przeraźliwie wściekły, ...
Komentarze
Prześlij komentarz