wycieczki, miłości, przeziębienia.

"Cza­sami ro­bię pod­su­mowa­nie, z różnych okaz­ji. Są w życiu ta­kie mo­men­ty, które przy­pomi­nają o ty­kaniu ze­gara i wte­dy zas­ta­nawiasz się, co da­lej, np. przy okaz­ji urodzin czy syl­wes­tra. Zas­ta­nawiam się w ta­kich chwi­lach, że może fak­tycznie sa­mot­ności w moim życiu jest za dużo. [...]
Sa­mot­ność jest chro­nicznym prze­ziębieniem duszy." 

Czasem bezsenność jest dobrą okazją, by pobyć ze sobą sam na sam i porozmyślać. Czasem taką okazją może być chwila taka jak ta, kiedy siedzę sama w pokoju a zza okna uśmiecha się do mnie księżyc w kształcie jajka. Mijający rok był rokiem radości i bólu, pełnym wiary i wątpliwości, smutku i chwil, w których chciałoby się tańczyć ze szczęścia. Był rokiem pełnym zapału i nowych pomysłów, ale jeszcze więcej było w nim zrezygnowania i lęku. 2012 mogę nazwać rokiem niespodzianek, a jednocześnie rokiem rozczarowań i niespełnionych nadziei, nieodwzajemnionych miłości i nieprzemyślanych decyzji. To czas, w którym niesamowicie wpłynęła na mnie zmiana szkoły i otoczenia. Nowi znajomi, nauczyciele, ale też nowe kompleksy i problemy. Może naprawdę w tym roku moja dusza przeżywała małe przeziębienie, ale w nowy rok wchodzę z nową siłą, nowym zapałem, nowymi pomysłami i nowymi planami. :)

Chciałabym podziękować za wszystkie piękne chwile i za te mniej przyjemne. Wszystkim bliskim za troskę, wsparcie i wyrozumiałość. Dzieciom za ich energię i szczerość. Ani i Pawłowi za wycieczki, rozmowy i nie tylko. Za osiemnastki. Za cudowny czas rekolekcji i nowych przyjaciół. Za narodziny Karolinki. Za wszystkich tych, którzy kształtują moją cierpliwość i za wszystkie wielkie i małe gesty przyjaźni i miłości.

Dziękuję :*