opowieści ze świata, którego nie było

Za oknem tyle śniegu, że chciałoby się śpiewać kolędy. Tymczasem Jezus wychodzi z grobu, staje przede mną i woła po imieniu, a ja widzę go, ale jakby przez mgłę, bo nie potrafię do końca uwierzyć w to, co się właśnie dzieje. Przecieram oczy, ale obraz nadal jest lekko rozmazany. Może powinnam przetrzeć serce, żeby wyraźnie zobaczyć Tego, który umarł i zmartwychwstał, żebym ja mogła żyć. A może słabo Go widzę, bo jest bliżej niż kiedykolwiek i oślepia mnie Jego blask. Nie ważne...najważniejsze jest to, że On żyje, bo gdyby nie zmartwychwstał, próżna byłaby nasza wiara. :)

Mama, Maciek, Magda, Babcia, Dziadek, Ola, Lilka i oczywiście ja - wszyscy chorzy...siedzimy z Oleńką, malujemy dwie motylki i oglądamy Króla Maciusia. Z mojej jutrzejszej operacji nici, więc poleżę sobie w łóżeczku jeszcze tydzień, a potem zobaczymy. Jak miło zrobić sobie taką przerwę od nauki, życie jest piękne :)

Zaledwie kilka dni temu cieszyłam się, że w tym roku szkolnym nie byłam jeszcze chora. Tymczasem siedzę w domu już czwarty dzień z katarem, kaszlem i gorączką i modlę się, żeby do jutra mi przeszło. Oczywiście, operacja może poczekać ale wolałabym mieć to już za sobą...

Dziękuję.

"Pewna Marta zyskała nowych czytelników swego bloga i odtąd musi już uważać na to, co tam wypisuje, bo Dziadkowie będą to czytać." Fajnie jest dowiedzieć się, że coraz więcej osób czyta moje blogowe głupoty, ale nigdy nie spodziewałam się, że mogę się o tym dowiedzieć przeglądając stronę Bisztynka. A tym bardziej, że tymi osobami są babcia i dziadek. A więc, kochani dziadkowie - cieszę się, że czytacie i będę uważać, co piszę. Kocham Was :*

Kilka dni temu dostałam zadanie, by zbratać się z bratem. Szczerze mówiąc, już wcześniej zauważyłam, że znam go słabiej niż jego koledzy, ale widziałam w tym nic złego. Tymczasem okazuje się, że mój własny brat nie potrafi mi zaufać. Tak więc, bratam się z bratem przy zdjęciach ze studniówki :)