opowieści ze świata, którego nie było

Nie poznaję samej siebie... Chemia nigdy nie była moją wielką zmorą (bardziej można tak powiedzieć o historii). Teraz wszystko się zmieniło - historia jest banalna a chemii jak nie rozumiałam, tak nie rozumiem nadal. Stres związany z nauką odbija się na psychice ale także na zdrowiu. Ból gardła, głowy, płuc...przez to ciężko się uczyć i koło piękniesię zamyka. Dochodzą sprawy scholi i oazy. Gdyby nie moje kochane dzieciaczki, olałabym wszystko i przestała się przejmować, ale niestety nie wszyscy potrafią to zrozumieć... Jeżeli złość piękności szkodzi, to wolałabym żeby nikt na mnie nie patrzył przez kolejne 9 miesięcy.

Muszę się pożalić internetowemu pamiętniczkowi. Dzień bez pytania miał być cudowny, a zamiast tego dostałam dwie jedynki z przedmiotów dla mnie najważniejszych. Na pocieszenie pozostaje nowa bluza, nowe spodnie, brak jutrzejszej łaciny i basen w sobotę. To tyle, dziękuję.

Chociaz do domu jeszcze polowa drogi, pocieszaja nas chipsy o smaku rosołu (prawie jak cieply posilek), obok arcyciekawy pasażer - mietkokoza, przed nami dwie gwiazdeczki w podeszlym wieku. Jednym slowem POLSKA

Nadszedl ten czas, w ktorym trzeba pozegnac sie z wakacjami, upalami, calymi dniami przy komputerze, wstawaniem o dowolnej godzinie. Czas, w ktorym nalezy po raz kolejny przywitac sie ze szkola, podac reke pracom domowym i zaprzyjaznic sie z zimnymi, jesiennymi porankami. Najwyzszy czas wrocic do domu i do rzeczywistosci.

Dzis zostalam mamusia (chrzestna ale zawsze mama). Moja rola polegala na wypowiedzeniu "Oui" w odpowiednim momencie, co wbrew pozorom nie bylo takie latwe. Coreczka spisala sie na medal, bo nawet raz w dobrym momencie zlozyla raczki, wyrazajac tym swoje dzieciece "Amen". Ojciec chrzestny okazal sie swietnym uczniem jesli chodzi o jezyk polski, a "auguretski" zapamietam chyba do konca zycia. A na dobre zakonczenie dnia - wesole miasteczko, karuzela i samochodziki. To tyle na dzis, dziekuje, dobranoc :)