Przejdź do głównej zawartości

mtizamo.

Dziś rano w radiu usłyszałam słowa "Czeka nas dziś wspaniała środa". Nie wierzyłam w te słowa, bo nie czułam się najlepiej, a wizja dwóch sprawdzianów nie poprawiała mojego nastroju.
A jednak - środa okazała się całkiem niezłym dniem, pomimo ciągłego "dziwnego" samopoczucia.
Rano wreszcie mi się udało i zapisałam się do Rejestru Dawców Szpiku.

Sprawdzian z chemii zaliczony na piąteczkę, a z francuskiego na czwóreczkę (jedna z moich większych porażek w liceum).
W domu dziecka dostałam bardzo odpowiedzialne zadanie - nauczyć Janka angielskiego. Może to jakieś moje przeznaczenie? (nie, raczej nie)
W drodze na autobus, towarzystwa dotrzymał mi Przemek, którego historia życiowa bardzo mnie zaskoczyła, chociaż kojarzyłam go z widzenia przez pół mojego życia.
A taką foteczkę znalazłam, szukając zdjęć na prezent dla dziadków.


Wygląda na to, że nie ma złych dni - jest tylko złe nastawienie.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

p.Tadeusz

Z każdą kartką, nie wiem czemu, coraz bardziej zachwyca mnie ta książka, po której myślę trzynastozgłoskowcem :) Pan Tadeusz - Księga XII a – Poprawiny, czyli tuż po koncercie Jankiela Muzyk jakby sam swojej dziwił się piosence, Upuścił drążki z palców, podniósł w górę ręce, Czapka lisia spadła mu z głowy na ramiona, Powiewała poważnie broda podniesiona, Zamilkł… Wtem coś zaczęło wiercić się w barłogu… - A zagrasz ty cwaniaczku to samo na rogu?! To Wojski, który zmęczon przespał koncert cały, Idzie. Potknął się szpetnie, przewrócił cymbały, Jankiel się z przerażeniem destrukcji przygląda, Bo to są zabytkowe cymbały Hammonda, Które zdobył ksiądz Robak, kiedy był na misjach. Prastary ten instrument z napisem „Calisia” Przetrwał Turków, Tatarów, Szwedów i Wandali, A Wojski ledwo podszedł, kopnął i rozwalił. Zabluźnił po łacinie, jak zawsze ze swadą I poszedł w róg komnaty. I w ten róg był zadął. I poniósł się ryk z rogu, przeraźliwie wściekły,

20!

Dziś skończyła się druga dekada mojego życia. To trochę smutne, ale z tak wspaniałymi ludźmi, którzy mnie otaczają, nawet dorosłość nie jest nudna, ani straszna. 

the days we care about.

Fakt, że cały dzień przesiedziałam w domu bez głosu i sił do życia, skłonił mnie do stworzenia czegoś, co od dłuższego czasu chodzi mi po głowie, ale jak zawsze brakowało czasu. Tak więc, z tęsknoty za wakacjami, ciepełkiem i z braku witaminy M, powstało to: